Miesiąc: maj 2011

czyli ….ups….zaczynają się schody?

    Wydawałoby się to takim oczywistym niemniej jednak nadal dla wielu nie zauważalnym lub może nie do przyjęcia. Czy tego chcemy czy nie, nie każda Uległa jest czy będzie z natury masochistką a co za tym idzie i ich podejście do bólu może być ze wszech miar odmienne. Od trudnej do powstrzymania potrzeby aż po szczerą niechęć. Ba, są i takie, które nie bólu szukać będą w relacjach D/U i które bólu wręcz nie będą tolerować. Zastosowanie go wobec nich będzie jednoznaczne z przegięciem i spotka się ze zdecydowaną odmową. Często też zdarza się i tak, że Uległa po prostu będzie się bólu bała.

 

Zapominamy także chyba zbyt często, że to co dla jednych jest celem samym w sobie dla większości jest jednak tylko środkiem prowadzącym do celu. A jeszcze częściej tylko środkiem wyrazu mającym okazać ich uległość . Nie będzie więc sunia dupci nam chętnie wystawiała na razy dlatego, że uwielbia ten piekący ból bata na swoim tyłeczku, czy też naszej nań spadającej dłoni ani też nie sam ból klamerek zaciskających się na sutkach bądź płatkach cipki będzie ją tak na prawdę interesował a fakt, że robi to dla nas. Nie dla bólu więc będzie się jemu podawała a w ramach ofiarowania siebie Panu właśnie poprzez ten ból. Dla niej będzie się najczęściej liczył ten właśnie podtekst i w tym kontekście będzie nie tylko ulegała ale i na mniej lub więcej bólu będzie gotowa. Dla niej po prostu nie tyle sam bat się będzie liczył a bardziej jednak ręka, która ten bat trzyma… Innymi słowy, im sobie bardziej zasłużymy na jej zaufanie i oddanie tym więcej od niej i tym chętniej i z tym większym oddaniem również i jej bólu otrzymywać będziemy.

 

   W swoim ostatnim poście Docile poruszyła dwa dość ważne tematy. Ważniejszym dużo jest ten o przyjaźni jaka powinna być tworzona w relacjach D/U. Ale o tym już przecież pisałem i choć pewnikiem do tego jeszcze nie raz będę musiał powrócić, to dziś jednak „przyczepie” się do innej sprawy…

   Czy Domini pozostający w stałych związkach, wobec swoich żon rzeczywiście bywają takimi „pantoflarzami”? Uległy wobec żony a przynajmniej wobec niej spolegliwy, czy nie szuka więc tylko wyżycia się na innej kobiecie? Może więc raczej szuka odreagowania stresu, że ze ślubną nie może tak jakby chciał i na domiar złego nie miał nawet odwagi wspomnieć jej o swoich preferencjach? Czy nie jest to dla niego więc tylko łatwy seks z pikantnymi szczegółami? A może potrzebuje poczuć się kimś wyjątkowym w oczach kobiety? Kimś, kim już dawno przestał być w oczach swojej żony a frustracja narastająca w nim z tego powodu niekiedy przez lata sprawiła, że to pragnienie stało się przewodnim i już nie wystarcza mu „zwykła miłość” ale właśnie takiego wręcz zaślepienia sobą potrzebować będzie a to przecież najprościej znaleźć właśnie u Uleglej? Bo przecież gdyby był rzeczywiście dominującym facetem to byłby nim od początku także i wobec swojej żony a skoro nad ślubną nie potrafił zapanować i jej zdominować, to co? Znalazł po prostu głupszą, która się na jego niby dominacje dala nabrać bo jeszcze go poznać nie zdołała?

   Wielu facetów nadal myli i mylić będzie dominowanie nad kobietą ze zwykłym się nad nią znęcaniem. Będą u Uległych szukać odreagowania swoich problemów nie tylko z małżonką ale i wszelakich innych. Taki model, gdzie Uległa jest w sumie ofiarą nie jest bynajmniej zarezerwowany dla facetów pozostających w stałych związkach. Wiele innych frustracji mogą oni zechcieć na Uleglej wyładować choć zazwyczaj tylko wobec Uległych są takimi „macho” a w życiu codziennym ta ich „siła i dominacja” jest jak bańka mydlana… Najprościej rzecz ujmując… czując się nieudacznikami w życiu codziennym będą się chcieli dowartościować kosztem Uległej. Będą więc na jej uległości i oddaniu żerować i się nim tuczyć. Sami swoje ego podbudowywać, nic w zamian tak na prawdę Uległej nie dając. Choćby tylko dlatego, że będą od początku do końca przeświadczeni, że Uległa potrzebuje do szczęścia takiego a nie innego traktowania. Nie będą więc w niej widzieć drugiego człowieka którego trzeba budować a tylko obiekt seksualny do spełniania swoich zachcianek i do podbudowywania swojego ego… Są więc niczym jak pijawka wysysająca to co w Uległej najpiękniejsze…

   Nie zawsze jednak musi być aż tak bo jest i inna strona medalu. Nie ma się co okłamywać i większość z nas do BDSM przyciągnął łatwy seks, chęć dowartościowania się, chęć spełnienia swoich perwersyjnych nawet zachcianek lub po prostu czysta ciekawość jak to jest „poczuć się Panem i Władcą Absolutnym”. Nie ma w tym nic złego o ile tylko oczywiście nauczymy się dostrzegać w Uległej kobietę… osobę, która ma swoje prawa a jednym z nich jest prawo do szacunku. Gdy oprócz „Ja” zaczynamy dostrzegać też i Uległą, jej potrzeby, jej uczucia i jej pragnienia.

   I jeśli tego „czegoś”, opartego na szacunku do Uległej zabraknie niczym nie będziemy się różnić od tej całej masy pseudo dominów. A różnić się warto. Nie dla samej świadomości, że jednak tworzymy a nie, że jesteśmy tylko oszołomami żerującymi na naiwności, niewiedzy i potrzebach innych. Tworząc… budując… otrzymujemy przecież w zamian coś o czym taki oszołom, frustrat czy inny „macho” nawet nie będzie mógł marzyć…

   Slut w niedawnym poście zachwycała się nad „gustownymi”, klimatycznymi (poniekąd) bucikami wypatrzonymi na necie i u pewnej hmm… wokalistki …

     http://my-submission.blog.onet.pl/496-Obcasiki,2,ID427248901,n

 

   Zachwyt i gdybanie o przyjemności z posiadania takowych w komentarzach pod tym postem Slut sprowokował mnie do pokazania bucików nie do końca jednak mających coś wspólnego z przyjemnością. I wbrew pozorom nie chodzi mi o buty „hiszpańskie”, które to mi Slut „wypomniała”, bo te to wiadomo… raz, że wyszły już z mody a ponadto jak tu by można było ufać „hiszpańskim butom”… „made in china”? :)))    

 

   Wiadomo… nie ma to jak kobieta w „szpilkach” i nawet nie fetyszyści wysokich obcasów, przyznają pewnie temu racje… w pewnym jednak momencie, to zafascynowanie „wysokością” może zmienić seksowny bucik w prawdziwe „narzędzie tortur”. Zwłaszcza jeśli zafundujemy Uleglej sesje w „baletkach” :D

 

 

        

   Buciki te oczywiście prezentuje fotkami nieocenionego Johna Tisbury’ego. Wielkiego miłośnika tychże… zaś za dowód jakim wyzwaniem mogą być dla Uległych takie „baletki” niech świadczy chociażby tylko fakt, że jego modelki w większości przypadków nawet nie próbowały się z nimi zmierzyć i do fotek w tych „bucikach” pozowały siedząc lub leząc. :)))

… ale to i tak „pikuś” w porównaniu z czym takim?  :)))

 

   Powyższe jednak jeszcze mają swój czar i urok… przynajmniej jak się dobrze przyjrzeć (hehe)… poniższe zaś, to już (chyba?) jednak mała przesada… chyba, że za kare tylko która „sunia” bywa aż tak niegrzeczna? :)))

 

 

   Różnie to jak widać z tymi bucikami (ponoć) seksownymi bywać może… tak, czy siak… i tym sobie na miano męskiego szowinisty zapewne zasłużę… domin nie preferujący i twardo nie trzymający się zasady, że jego Uległa ma być naga i bosa (!!), naraża się niewątpliwie na wielkie wydatki bo wybór jest spory…

 

 

 

   …a wiadomo jaki to stosunek kobiety do butów maja, no nie? Wiadomo? Jasne, że wiadomo. Tak wiec i „w klimacie” może być im ich wiecznie za mało :)))

 

   A wydawałoby się, że nie ma nic prostszego niż przełożenie „delikwentki” przez kolano… to jednak co nam kojarzy się po prostu ze zwykłym „laniem po dupsku” i co najwyżej będziemy rozważać w aspekcie kary lub nagrody… będą jednak i tacy co MUSZĄ to rozebrać na czynniki proste… opisać… sprecyzować… podzielić… i co najważniejsze uczynić „sztuką dla sztuki”…

   Mowa oczywiście o Angolach… no, ale kto zna ich i to typowo angielskie podejście do życia charakteryzujące się przeświadczeniem, że oni sami są w porządku a tylko cały ten cholerny świat w nogę iść nie chce, tego nie dziwi i ich specyficzne podejście do samego lania po dupsku również… sorki… do ich podejścia do SPANKINGU… CANINGU… i WHIPPINGU… że o najważniejszych tylko wspomnę bo jakbym za głęboko zaczął się w to zagłębiać jak co poniektórzy , to by się w końcu mogło zrobić po prostu żal tej „biednej” dupci? :)))

 

   Różnice w „angielskim” podejściu do „lania” można znaleźć nie tylko w samym podziale ze względu na zastosowane „narzędzie” tak konkretnie i stanowczo wyszczególnianym. Może nawet ważniejszy jest fakt, że samo bicie odbywa się bez krepowania, czyli poniekąd w „pozycji wolnej” (wymuszonej w dużej mierze przez specyfikę angielskiego prawa) gdzie to Uległa sama z siebie dzielnie bądź grzecznie wystawia dupcie na razy lub też z niewielkim w sumie tylko „przymuszeniem” lub przytrzymaniem za włosy bądź ręce…

   Najczęściej będzie to wiec związane z całym spektaklem w jaki sposób to się odbywa bo towarzyszy temu mniej lub bardziej konkretna Role-Play. Bez względu na to jednak czy będą to „fantazje” szkolne czy inne samo lanie przedstawiane jest raczej w aspekcie kary i w aspekcie kary „podawane”. Nie tak dawno w sumie kary cielesne odrzucone zostały ze szkół i z wychowania. Pewnie dlatego, że sporej części „karanych” i karzących dawało to zbyt dużą satysfakcje? :)))

 

   …i chociaż nie mam zamiaru nawet zaprzeczać efektowności wizualnej takiego (nie)grzecznej dupci potraktowania to nie każdemu taki akurat styl musi odpowiadać bo czegoś całkiem innego może przecież szukać w BDSM.

   Nikt nam nie każe (na szczęście?) z Angoli brać przykładu tylko dlatego, że PONOĆ (!!) są właśnie prekursorami lania po dupci. (!!??) :)))

   Zwłaszcza, że my Polacy, nie gęsi i też swój styl mamy i choć inni z całą pewnością zechcą się pod to podszywać to jak by na to nie patrzeć to „pasowanie” nasze jest i kropka.

I wszystkim innym od tego wara !!! :)))

 

SAFEWORD

Dzisiaj z innej beczki… coś dla prawdziwych „twardzieli” :)))

   Nie z tego powodu bynajmniej , że poddanie się tatuowaniu samo w sobie to jakiś tam szczególny przejaw bycia twardym gościem… to już nie w dzisiejszych czasach… nie każdy jednak będzie mógł sobie po prostu pozwolić nawet na zwykły tatuaż jako taki i to z wielu rożnych powodów… nie mówiąc już o takich tatuażach  :)))

                         

 

 

 

 

A już na pewno nie aż tak rzucać się w oczy… :)))

Pod niedawnym postem o wolnoamerykance pojawił się oto taki komentarz:

   „Master powinien szanować jedynie wcześniej ustalone z su/ką granice preferencji i upodobań i nie przekraczać ich. W tych granicach może robić z su/ką, co zechce, a su/ka jest po to, by czerpać przyjemność z bycia traktowaną w ten sposób.”   ~Master

   Jakże prawdziwie i jakże odpowiedzialnie, czyż nie? Ręce same się do oklasków składają? No, ba… w sumie powinny… gdyby nie to małe… wredne… i jakże upierdliwe „ale”… i gdyby rzecz rozbijałaby się tylko o to moje „ale” to być może podarowałbym sobie „czepianie się szczegółów”. Miałem jednak już kilka rozmów w międzyczasie, w których to pojawiły się spore wątpliwości co do słuszności takiego postawienia sprawy… tak więc… jednak przyczepie się do tych „szczegółów” z tym wszakże zastrzeżeniem, że nie samego autora komentarza będę się czepiać, gdyż jego podejście może być oczywiście jak najbardziej słuszne w kontekście jaki on miał na myśli i postu pod którym pojawił się jego komentarz…

   Chwała ~Masterowi za to oczywiście, że nie zapomina o zasadzie ustalania z Uległą jej preferencji i upodobań. Nadal zbyt wielu o tym nie pamięta lub i nie ma o tym nawet zielonego pojęcia. Nawet dla tych co wiedzą, pamiętają i szanują może to niestety zadziałać tak na prawdę tylko w przypadku Uległych mających już za sobą przynajmniej jakieś tam doświadczenia na bazie których mogłyby rzeczywiście określać swoje preferencje i upodobania. A i to nie do końca, bo te, jak i sama uległość podlega przecież ukierunkowaniu na konkretną osobę dominującą. To co kiedyś, z kimś innym sprawiało im przyjemność nie musi przynosić przyjemności też z kimś nowym a nawet i wręcz może odstręczać i przestać być nawet preferencją czy upodobaniem. A to co kompletnie do przyjęcia dla nich nie było w przypadku poprzedniego Pana, dla nowego są lub byłyby gotowe zrobić i to zrobić bardzo chętnie ale na początku mogą nie być tego jeszcze ani pewne ani świadome. Sama wielkość naszej „pały” może mieć przecież kolosalne znaczenie dla Uleglej i jej podejścia tak do seksu analnego jak i do głębokiego gardła, czyż nie? :)))

   W necie znajdzie półprawdy, przekłamania, niedomówienia lub zgoła wręcz idiotyzmy i na ich bazie będzie podawała nam swoje „preferencje”. I to niekiedy nawet z przeświadczeniem, że takie a nie inne preferencje mieć POWINNA, bo ktoś jej wprost powiedział, że jeśli tego lub owego z chęcią Panu swojemu robić nie będzie, to w ogóle nawet Uległą nie jest, nie mówiąc już o tym, że tym bardziej na miano suki/niewolnicy/suni nie zasługuje. A często przecież można spotkać się i z takim właśnie (o zgrozo!!) „wprowadzeniem” w świat BDSM.

   W jednym a zwłaszcza w drugim przypadku dość ostrożnie trzeba więc jednak do tych preferencji i upodobań podchodzić tak, aby nie doprowadzić do tego, aby coś naszej Uleglej przestało się podobać lub aby coś co mogłoby się zacząć jej podobać nie przegapić. I przyznając racje, że w ustalonych granicach dominujący może zrobić z Uległą „wszystko”, bo przecież tego właśnie lub miedzy innymi tego właśnie może Ona od niego oczekiwać, to jednak już z tą jej przyjemnością bycia tak traktowaną byłbym już zgoła ostrożniejszy i bynajmniej nie tak do tego podchodził…

   …gdyż… nie okłamujmy się Panowie… nie w tym rzecz aby to Uległa czuła się szczęśliwą z takiego a nie innego traktowania dlatego, że jest „suką”. Szczęście płynące z bycia czyjąś własnością nie jest bowiem obowiązkiem Uleglej a raczej przywilejem dominującego. Na który to przywilej trzeba sobie najpierw zasłużyć !!!

A co Wy o zacytowanym komentarzu myślicie?

…bo nikt nie obiecywał, ze będzie łatwo, prosto i tylko przyjemnie…

  

   Czy BDSM jest grą? Czy grą, zabawą i przygodą być powinno? Czy TYLKO grą, zabawą lub przygodą być powinno? hmm… będą i tacy co przytakną i to z zapałem… będą i tacy którzy takie podejście do tego „Świętego Grala” uważać będą wręcz za bluźnierstwo…. A prawda… cóż… prawda oczywiście dla wielu z nas leżeć będzie gdzieś tam po środku i BDSM po głębszej analizie może po prostu okazać się hmm… teatrem?

   I to zazwyczaj teatrem jednego aktora…  lub jednego artysty ogólniej rzecz ujmując… na potrzeby dalszych rozważań oczywiście tylko… :)))

   Pomijając RolePlay gdzie to obie strony wcielają się w postaci i to obie strony odgrywają  swoje role zgodnie ze scenariuszem wcześniej ustalanym i niekiedy wręcz `nie dającym możliwości do odstępstw… i pomijając sesje grupowe, choć i na nich pojawia się często „mistrz ceremonii”, to jednak w relacjach D/U… niewolnicą… sunią… czy suką by ona nie była, to właśnie dominujący grać będzie pierwsze skrzypce. On będzie „grać” a Uległa… cóż…

Uległa powinna być „tylko” instrumentem w jego rekach? :)))

 

  

   Mniejsza zresztą o słowa… jak zwal tak zwal oby tylko każdy swoje miejsce znał? :)

 

   Nie podlega zazwyczaj wiec dyskusji, że miejsce „suni” jest „na kolanach u stop jej Pana”… no niby fakt… tylko skąd Ona ma to wiedzieć? Z doświadczenia? A co jeśli jest początkująca? Z przemożnej i instynktownej potrzeby znalezienia się na swoim miejscu? Być może… ale skąd ma wiedzieć, że wolno jej to miejsce zająć i że tego właśnie jej Pan chce i pragnie? Uległa musi czuć, czy tego chcemy czy nie chcemy… czy nam się to podoba czy się nam nie podoba… że WIEMY co robimy… że WIEMY czego chcemy… i że chcemy jak najlepiej… albo dla niej albo dla siebie samego, ale to już od danej Uleglej zależeć będzie i to pod taką czy inną konkretnie jej potrzebę często GRAĆ nam właśnie przychodzi… Proces poznawania tak jej samej jak i jej potrzeb trwa przecież czasami dość długo i nim się zdobędzie pewność czego tak naprawdę nasza Uległa potrzebuje… logiczne jest, że czas nam na to, krótszy lub dłuższy potrzebny będzie a „niestety” od samego początku potrzebne jest zachowanie przynajmniej pozorów, że wiemy… przynajmniej pozorów, że wiemy co chcemy i tego, że chcemy… nam po prostu nie wolno się wahać… nam nie wolno próbować !!! My po prostu MUSIMY wiedzieć i chcieć…

   I nawet jeśli nasza Uległa ma pełną świadomość tego, że się dopiero uczymy dominowania tak nad nią konkretnie jak również dominowania w ogóle samego w sobie w przypadku początkujących… to pomimo tej jej świadomości oczekiwać Ona będzie od nas, że to jednak MY wiedzieć będziemy… ze to MY ją A NIE NA ODWRÓT będziemy prowadzić za rękę w ten świat… i, że to MY będziemy się uczyć, tak jej samej jak i dominowania nad nią szybciej niż Ona będzie uczyła się siebie i odnajdywała się w swojej uległości wobec nas… i jeśli… i jeśli tej PEWNOŚCI I STANOWCZOŚCI jej nie damy to może się okazać, że nim się obejrzymy to jej uległość wobec nas gdzieś tam po drodze rozmieni się na drobne i po prostu minie bezpowrotnie lub może też jej uległość tylko w naszym konkretnym przypadku minąć i zacznie szukać tego u kogoś innego?

   Powiecie, że to coś, potocznie zwane dominacją po prostu ma się w sobie lub się tego nie ma i żadna nauka temu nie pomoże? Cóż… w dużej mierze to prawda ale nie zapominajmy i o tym, że ktoś dysponujący tylko pewnymi predyspozycjami może zostać bardzo dobrym „rzemieślnikiem” a i największy talent potrzebuje przecież ciągłych ćwiczeń i przypominania, ze bynajmniej nie jest nieomylnym… a, że i kobiece ciało jest i delikatniejszym… i wrażliwszym… i piękniejszym „instrumentem” to i tych ćwiczeń i ciągłej nauki nigdy nie jest za wiele… zwłaszcza jeśli z naszej Uleglej chcemy wydobyć to co w niej jest najpiękniejsze…

 

  

   I chociaż pomimo najszczerszych chęci z obu stron płynących, nie każdym „instrumentem” w naszych rękach, będzie Uległa mogla zostać… i nie każdą „nutę” z niej wydobyć będziemy w stanie… to jednak na początku tego oczywiście nie wiemy wiec przez niezdecydowanie czy też brak zaangażowania nie zaprzepaśćmy tego daru, który jest nam najczęściej jak na tacy pod sam nos podsuwany i to z taką przeogromną zazwyczaj chęcią ofiarowania tego daru NAM WŁAŚNIE… i nawet jeśli będziemy zmuszeni grać „nie do końca wyuczoną rolę” to zawsze musimy być przynajmniej o jeden krok przed naszą Uległą… chociażby tylko dla naszego własnego dobra  :)))

 

   …życie samo w sobie jest bowiem jedną wielką GRĄ… więc nie w tym problem, że i na tym polu grać nie możemy, czy też grać nie powinniśmy, ale abyśmy do tej gry nie wkładali zbyt fałszywej maski? Grając zaś… grajmy więc „uczciwie” i profesjonalnie. Nie zatracając się jednak w roli i nie zaprzepaszczając gdzieś po drodze swojego prawdziwego oblicza… :)))